Dosadašnji razvoj vodovodnog sistema Kotora odvijao se u nekoliko faza:
Prvi vodovodni sistem Kotora izgrađen je za vrijeme Austrougarske monarhije, kada su kaptirani gornjegrbaljski izvori i voda dovedena do rezervoara u Škaljarima (stari rezervoar Škaljari V= 350 m3, Kd=80 mnm) odakle se voda distribuirala potrošačima.
U Risnu je oko 1940. godine kaptirano izvorište Smokovac i izgrađen rezervoar (V=120 m3, Kd=100 mnm). Ovaj rezervoar je, mada nedovoljnog kapaciteta, još uvijek u upotrebi, ali je izvorište Smokovac (najvjerovatnije usled zemljotresa) smanjilo svoju izdašnost i više se ne koristi za vodosnabdijevanje.
Šezdesetih godina prošlog vijeka izgrađene su pumpne stanice Tabačina i Spila, koje do danas u gađevinskom dijelu nisu znatno mijenjane. Izgradnjom pumpne stanice Tabačina omogućeno je vodosnabdijevanje objekata na području od Starog grada do Orahovca, odnosno na području od Škaljara do Stoliva. U tom periodu su izgrađeni rezervoari Mečerov brijeg (Dobrota I), pet rezervoara na području Muo – Prčanj – Stoliv. U tom periodu je izgrađen veći cjevovod od gornjegrbaljskih izvora do rezervoara Škaljari, čime je omogućeno gravitaciono dovođenje veće količine vode do potrošača.
Nakon zemljotresa izgrađen je rezervoar Škaljari (novi rezervoar V=2000 m3, Kd=74 mnm) sa pumpnom stanicom, kojom se voda prepumpava preko Trojice do rezervoara Stara fotica. Izgrađena je kompletna distributivna mreža industrijske zone, rezervoar Stara fortica (V=1000 m3, Kd=91 mnm). Za potrebe novoizgrađenih objekata u Dobroti izgrađena su još dva rezervoara (Dobrota II i Dobrota III). Izgrađeni su cjevovodi od Stoliva do Risna (podmorski cjevovod Verige), kao i od Orahovca do Risna i time formiran „prsten“ oko zaliva.
